EΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ: ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΣΑΝΤΟΣ!

Με αφορμή την επιλογή των παιχτών που θα απαρτίσουν την αποστολή για τον αγώνα της Εθνικής με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του Βελγίου (29/02, Παγκρήτιο Στάδιο), ήθελα να παραθέσω κάποιες απόψεις μου περί των 21 διεθνών του Σάντος για τον συγκεκριμένο αγώνα αλλά και κάποιες προβλέψεις για την τελική 23άδα που θα πάει το καλοκαίρι στα γήπεδα της Πολωνίας και της Ουκρανίας.

Αρχίζω με την απορία που έχουμε οι περισσότεροι τα τελευταία πέντε χρόνια: Πάλι θα βρούνε πτυχή «φόρμας» του Χαριστέα για να τον πάρουν στην αποστολή;  Ότι ήταν μεγάλη συμπάθεια του Ρεχάγκελ το γνωρίζαμε, ότι επί εποχής του δεν έβγαινε από την εντεκάδα με καμία κυβέρνηση επίσης γνωστό. Φτάσαμε σε σημείο να κάνουμε ανέκδοτο τον βαψομάλλη Ρεχακλή, ο οποίος αν κοούτσαρε την Εθνική μπάσκετ θα κατέβαζε πεντάδα Σπανούλη, Φώτση, Μπουρούση, Καλάθη και…ΧΑΡΙΣΤΕΑ! Τον άνθρωπο τον έχουμε «θαυμάσει» στην Εθνική σε θέσεις επιθετικού καθαρόαιμου, κρυφού κυνηγού, δεκαριού, αριστερού και δεξιού εξτρέμ. Υπό άλλες συνθήκες θα μιλούσαμε για έναν Έλληνα Φαν Μπάστεν εφόσον η πολυθεσία του Χάρι στην Εθνική συνδυαζόταν και με μία σχετική ποιότητα. Σπουδαίος κεφαλοσφαιριστής (μην τα ισοπεδώνουμε όλα), καλό το δέλεαρ να γίνει ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής όλων των εποχών αλλά το σπρώξιμο που έχει πάρει για να το πετύχει αδικεί τους παλαιότερους επιθετικούς της Γαλανόλευκης. Ο μέχρι στιγμής πρώτος σκόρερ της Εθνικής Νίκος Αναστόπουλος κατάφερε σε εποχές που η Εθνική μας ήταν αμελητέα δύναμη στον ποδοσφαιρικό χάρτι να πετύχει 29 γκολ σε 74 εμφανίσεις. Ο γυρολόγος Σερραίος στράικερ σε μία ομολογουμένως χρυσή δεκαετία για τα εθνικά μας χρώματα που μα εκτόξευσε στις βαθμολογίες της FIFA και μας έδωσε τόσες ευνοϊκές κληρώσεις (πέρα από το κύρος που απέκτησε η ομάδα από το 2004 και μετά) έχει καταφέρει να σκοράρει σε 24 αγώνες έχοντας 85 εμφανίσεις. Σ’αυτή την επίδοση έχει συμβάλλει τα μέγιστα ο ποδοσφαιρικός του πατέρας Όττο που για να τον αφήσει εκτός 11άδας σε λιγοστά παιχνίδια έπρεπε η Εθνική να χρεωθεί τις αποτυχίες του αποκλεισμού από το Μουντιάλ της Γερμανίας και του πατατράκ στην τελική φάση του Euro της Αυστρίας και της Ελβετίας (μολονότι σκόραρε το μοναδικό γκολ μας στη διοργάνωση απέναντι στην αδιάφορη αλλά πρωταθλήτρια Ευρώπης αργότερα Ισπανία). Αυτή η διαρκής παρουσία του στην Εθνική ήταν που του έδινε ακόμα συμβόλαια σε αξιόλογες ομάδες του εξωτερικού και που έκανε παίχτες της γενιάς του να αποσυρθούν από την επίσημη αγαπημένη κάνοντας λόγο για αδικίες στην επιλογή της 11άδας καθώς απαρτιζόταν από παίχτες που δεν ήταν ούτε στην αποστολή σε αγώνες των συλλόγων τους (τάδε έφη Ιωάννης Αμανατίδης και έκλεισε αξιοπρεπέστατα το κεφάλαιο Εθνικής). Πολύ μελάνι και σάλιο έχει ξοδευτεί για τον παίχτη του Παναιτωλικού πλέον ο οποίος τίναξε τα δίχτυα της Superleague δύο (ολόκληρες) φορές φέτος με την τελευταία φορά να σημειώνεται στις 16 Σεπτεμβρίου 2011 στη νίκη των καναρινιών επί της Κέρκυρας με 2-3. Σ’αυτή την επιλογή του Σάντος δεν είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε τον Χάρι, αλλά επειδή έχουμε τρεις μήνες μπροστά μας για να φορτσάρει το κανόνι του Αγρινίου, δε θα είναι έκπληξη αν ο Πορτογάλος τεχνικός τον πάρει μαζί του στο Euro.

Κεφάλαιο Λύμπε

Όταν ο Νίκος Λυμπερόπουλος ανακοίνωνε τον Σεπτέμβρη του 2009 ότι σταματάει από την Εθνική, όντας 34άρων Μαΐων και παίχτης της Άιντραχτ Φρανκφούρτης όλοι εξήραμε το ήθος του Μεσσήνιου επιθετικού. Αξιοπρεπής αποχώρηση που ωστόσο άφηνε αιχμές (όπως και ο συμπαίχτης του Αμανατίδης) για την επιλογή της 11άδας με βάσει τις προτιμήσεις και όχι τη φόρμα. Ένα χρόνο και κάτι αργότερα και ως παίχτης της ΑΕΚ επιστρέφει στην Εθνική μετά από συζήτηση με τον Τάκη Φύσσα. Κανείς δεν αμφισβητεί την ποδοσφαιρική αξία του Λύμπε που όμως ήταν άτιτλος μέχρι τότε και με σαφή πρόθεση να διακριθεί επέλεξε την Εθνική ως σανίδα σωτηρίας. Ερχόμαστε στο περασμένο καλοκαίρι όπου ο Λύμπε κατακτά τον πρώτο του τίτλο στην καριέρα του στον τελικό με τον Ατρόμητο και εκεί που δηλώνει ότι θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση, ο οραματιστής Μανόλο Χιμένεθ του προτείνει να μείνει μαζί με τον Δέλλα για να αποτελέσουν στυλοβάτες της νέας ΑΕΚ, προσδίδοντας εμπειρία και σεβασμό στην ομάδα. Ο Λύμπε, στα 37 του πλέον και με τον Χιμένεθ να προδίδεται από τα διοικητικά και οικονομικά προβλήματα του Δικεφάλου, αναγκάζεται να συνεχίσει σε μία ομάδα που φέτος διαγράφει ίσως την πιο μελανή σελίδα στην ιστορία της. Ένας ποδοσφαιριστής του κύρους του Λυμπερόπουλου συμμετέχει σ’αυτή τη φαρσοκωμωδία που θα μπορούσε να είχε αποφύγει μετά τον τίτλο της περυσινής σεζόν, αν έμμενε στην απόφασή του να αποχωρήσει.  Ίσως να είναι άδικη η κριτική στον Λύμπε, έναν παίχτη που φόρεσε τη φανέλα δύο μεγάλων συλλόγων της Ελλάδας και κατάφερε να αγαπηθεί εξίσου από τους πράσινους και από τους κίτρινους. Ίσως η απουσία τίτλων να οδηγεί τον βετεράνο επιθετικό στην αναζήτηση διάκρισης καθώς τη χρονιά που έφυγε από την Καλαμάτα ο Παναθηναϊκός κατακτούσε το τελευταίο του πρωτάθλημα το 1995/96. Κατά την εφταετή του παρουσία στους πράσινους παρέμεινε άτιτλος καθώς η χρυσή περίοδος του Ολυμπιακού δεν του άφησε να γευτεί τη χαρά ενός πρωταθλήματος, ενώ και στο θεσμό του κυπέλλου δε στάθηκε τυχερός. Καταφέρνει να συμμετέχει με τη φανέλα του Παναθηναϊκού σε δύο συνεχόμενους τελικούς το 1998 και το 1999, χάνοντας αντίστοιχα από Πανιώνιο με 0-1 και Ολυμπιακό με 0-2. Την τελευταία του σεζόν στο τριφύλλι αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ και παίρνει την απόφαση να μετακομίσει στην ΑΕΚ το καλοκαίρι του 2003 μετά τη μετανάστευση του Ντέμη στα ισπανικά λημέρια. Η αποκαλούμενη Greek dream team τότε ΑΕΚ, μένει άτιτλη και ο Παναθηναϊκός κατακτά το νταμπλ τη χρονιά που αποχωρεί ο Λύμπε!!! Συν τοις άλλοις ο Καλαματιανός φορ τυχαίνει πάνω στο πυροτέχνημα ονόματι Δημήτρης Παπαδόπουλος, ο οποίος ήρθε σαν από μηχανής Θεός από την Μπέρνλι για να κάνει τη σπουδαιότερη και πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του και να στερήσει στον Λύμπε μια θέση στην Εθνική του 2004 και έναν αξιοζήλευτο τίτλο που θα στόλιζε το παλμαρέ του. Η παρουσία των επίσης αξιόλογων Βρύζα, Νικολαΐδη και του (νταμπλούχου με τη Βέρντερ Βρέμης τότε) Χαριστέα στερεί στον 74 φορές διεθνή την ευκαιρία παρουσίας του στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Τη σεζόν 2005-06 θα φτάσει σε έναν ακόμη τελικό. Αυτή τη φορά με τη φανέλα της ΑΕΚ αλλά ο Ολυμπιακός του Σόλιντ ισοπεδώνει την ομάδα του Σάντος και μετατρέπει σε θρίαμβο τον τελικό του Παγκρήτιου (3-0). Η συνέχεια γνωστή με την τελευταία χρονιά του Λυμπερόπουλου στην Ελλάδα (μέχρι την επιστροφή του) να σημαδεύεται από τον τραγελαφικό γύρο του θριάμβου το 2008, παίρνοντας μυρωδιά πρωταθλητή και αρνούμενος (όπως και οι υπόλοιποι ΑΕΚτζήδες) το γράμμα του νόμου, που βρήκε τον Ολυμπιακό πρωταθλητή με τη γνωστή ιστορία Βάλνερ. Καλή η αναζήτηση τίτλων αλλά η ανανέωση ακόμη καλύτερη, ειδικά όταν πρόκειται να δώσεις την ευκαιρία σε παίχτες όπως ο Κώστας Μήτρογλου ή ακόμη και ο Απόστολος Βέλλιος να πάρουν μόνιμη εμπειρία Εθνικής και να στελεχώσουν το μέλλον του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Σίγουρα όμως, δεν είναι ο Σάντος που θα του στερήσει την παρουσία του στα τελικά του Euro. Ο Λυμπερόπουλος πρέπει από μόνος του να καταλάβει ότι τα χρόνια έχουν περάσει και πρέπει ο ίδιος να αρνηθεί τη συμμετοχή του στην τελική 23άδα. Άλλωστε, όταν είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει στο Μουντιάλ του 2010, δήλωσε μη ικανοποιημένος από το μικρό χρόνο συμμετοχής που του έδινε ο Ρεχάγκελ (αδικαιολόγητα) και αποσύρθηκε (προσωρινά) από τα εθνικά χρώματα. Στα 37 του, θα πάρει περισσότερο χρόνο άραγε;;;

Κεφάλαιο πορτιέρο

Αυτή η θέση μοιάζει στοιχειωμένη μετά την αποχώρηση του Αντώνη Νικοπολίδη. Κάνεις δεν κατάφερε να καθιερωθεί από το καλοκαίρι του 2008 και μετά όταν ο 37χρονος τότε γκολκίπερ ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την Εθνική. Χαλκιάς, Μιχαηλίδης, Σηφάκης, Τζόρβας, Κωνσταντόπουλος, Κοτσόλης, Χιώτης, Καπίνο είναι οι τερματοφύλακες που δοκιμάστηκαν στην ηλεκτρική καρέκλα, όπως αποδεικνύεται η θέση του No. 1 στη Εθνική. Και όλα αυτά τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να δούμε και τον Ορέστη Καρνέζη να παίρνει το βάπτισμα του πυρός στον προσεχή φιλικό αγώνα με το Βέλγιο. Με εξαίρεση τον Καπίνο, που ξαφνικά από παγκόσμιο ταλέντο «παρουσίασε σημάδια κόπωσης» και δεν ξαναείδε 11άδα, έχοντας δεχτεί 11 γκολ και τρεις (!!!) κίτρινες κάρτες σε 12 εμφανίσεις με το τριφύλλι, οι υπόλοιποι τερματοφύλακες δεν κατάφεραν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη ούτε του προκατόχου Ρεχάγκελ αλλά ούτε και του Σάντος. Κι αν ο Καπίνο κλήθηκε για να σπάσει το ρεκόρ του νεότερου ποδοσφαιριστή που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της Εθνικής, οι υπόλοιπες κλήσεις των πορτιέρο δε μπορούν να καλυφθούν με παρόμοια δικαιολογία όταν δεν ξανακλήθηκαν. Ο Χαλκιάς θυμίζει περίπτωση Λύμπε χωρίς ωστόσο να είναι παράλογη η κλήση του για την τελική φάση έχοντας το ρόλο του τρίτου τερματοφύλακα (μηδαμινές πιθανότητες συμμετοχής σε αγώνα). Από εκεί και πέρα ο Τζόρβας δεν πείθει για βασική επιλογή ούτε τον  προπονητή του στην Παλέρμο Μπόρτολο Μούτι, ούτε τον προκάτοχό του Ντέιβις Μάντζια. Ο παραγκωνισμός του δεν επιβεβαιώνει το παρατεταμένο ντεφορμάρισμα του αλλά πολύ απλά την περιορισμένη ποιότητα για να καλύψει μία τέτοια θέση σε ανταγωνιστικό επίπεδο. Ο τραυματισμός του Σηφάκη στην αρχή της σεζόν έφερε έναν ακόμη πονοκέφαλο στον Φερνάντο Σάντος καθώς ο Κρητικός διεθνής κέρδιζε πόντους όσον αφορά την καθιέρωση σε Άρη και Εθνική. Ο γκολκίπερ μετράει μόλις λίγες μέρες επιστροφής στην ενεργό δράση και η ετοιμότητά του θα φανεί τους επόμενους μήνες. Δύσκολη υπόθεση η επιλογή του αλλά πολύ πιθανή εξίσου. Αυτή τη στιγμή από πλευράς φόρμας, ο Διονύσης Χιώτης παρουσιάζεται πιο συνεπής με τις εμφανίσεις του στο ΑΠΟΕΛ. Η πορεία των πορτοκαλί στο Championsleague κόντρα σε ομάδες που έχουν διαγράψει τη δική τους ιστορία έξω από τα σύνορά των χωρών τους καταθέτει διαπιστευτήρια και αποδίδει καρπούς σκληρής δουλειάς. Ο Χιώτης (με μερικές ανάσες που του προσέφερε ο Πάρντο) αποτελεί βασικό κομμάτι του παζλ του Γιοβάνοβιτς και όχι άδικα. Η κλήση του θα είναι επιβράβευση και των προηγούμενων ετών γιατί ο πρώην τερματοφύλακας της ΑΕΚ είχε την ατυχία, πέρα από τους τραυματισμούς, να πέσει σε περιόδους που υπήρχαν αρκετοί αξιόλογοι τερματοφύλακες.

Κεφάλαιο αριστερού μπακ

Σε αυτή τη θέση η Εθνική μας ανέκαθεν είχε πρόβλημα. Μετά την επεισοδιακή φυγή του ηγέτη πλην προβληματικού Γρηγόρη Γεωργάτου το 2001, η θέση φαινόταν να αποκτά σταθερότητα με τους εργατικούς Τάκη Φύσσα και Στέλιο Βενετίδη. Ακόμα κι όταν η έλειψη ποιοτικού αριστερού μπακ ήταν εμφανής, το πείραμα που ξεκίνησε και καθιέρωσε ο Ρεχάγκελ με τον Τοροσίδη στα αριστερά θεωρείται παραπάνω από επιτυχημένο. Τα τελευταία δυόμισι χρόνια η ανάδυση φερέλπιδων αριστεροπόδαρων όπως αυτών των Ζαραδούκα, Τζαβέλλα και του Ελληνοποιημένου Ιωσήφ Χολέβα προσθέτει λύσεις στο οπλοστάσιο του Σάντος. Ποιοτικά, αμφιβάλλω να κάποιος από τους παραπάνω είναι κατώτερος του Νίκου Σπυρόπουλου που εξακολουθεί να καλείται στην Εθνική τη στιγμή που ούτε οι φίλοι του Παναθηναϊκού δεν τον εμπιστεύονται. Φαίνεται όμως πως η κακοδαιμονία του Ζαραδούκα που υπέστη ρήξη χιαστών και θα χάσει το Euro δίνει ακόμα μία ευκαιρία στον Σπυρόπουλο για παρουσία σε τελική φάση. Ακόμα και ο Γιαννούλης φαντάζει καλή λύση για την εθνική, πόσο μάλλον ο Τζαβέλλας που αγωνίζεται στην προτελευταία Μονακό της Ligue 2. O 29χρονος αμυντικός των Πρασίνων όμως θα είναι λογικά στην 23άδα το καλοκαίρι αλλά δύσκολα και στην 11άδα αφού οι εμφανίσεις του Χολέβα με τον Ολυμπιακό δε χωρούν αμφιβολίες στην επιλογή.

Κεφάλαιο δεξιού μπακ

Εκεί που είχαμε ήσυχο το κεφάλι μας τόσα χρόνια αναφορικά με αυτή τη θέση, πλέον μπαίνουμε για τα καλά σε σκέψεις. Αν γινόταν λόγος για δεξί μπακ πριν 3-4 χρόνια θα μας περνούσαν για γραφικούς ή εμπαθείς. Ο Γιούρκας Σεϊταρίδης και ο Βασίλης Τοροσίδης υπερκάλυπταν αυτή τη θέση και υπήρχε ένας ανταγωνισμός που αύξανε το επίπεδο της λειτουργίας της ομάδας στα άκρα. Από τότε όμως που ο Γιούρκας ξέχασε να κλωτσάει κι από τότε που ο Τόρο σαγηνεύτηκε από τις σειρήνες του εξωτερικού, αυτή η θέση μοιάζει να κλονίζεται. Όχι ότι ο Τοροσίδης ξέχασε να παίζει μπάλα αλλά ο πολυθεσίτης ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού παρουσιάζει διαφορετικό πρόσωπο μετά το μουντιάλ της Βουβουζέλας. Μετρημένες στα δάχτυλα οι εξαιρετικές εμφανίσεις του από τότε και ειδικά αμυντικά δε θυμίζει σε τίποτα τον Τοροσίδη που θαυμάζαμε σε Ευρωπαϊκά ματς και σε ματς με τα διεθνή χρώματα. Συν τοις άλλοις, ο Βύντρα που λογικά θα αποτελέσει backup του Τόρο στα τελικά της Πολωνίας και της Ουκρανίας δεν πείθει για φανέλα βασικού.

Κεφάλαιο αμυντικού μέσου

Πάνε οι εποχές που είχαμε την πολυτέλεια να αφήνουμε εκτός Εθνικής παίχτες όπως ο Ζήκος και ο Στολτίδης. Κι αν η παρουσία του 33χρονου Κατσουράνη είναι πλέον ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ελλάδα σ’αυτή τη θέση τότε μιλάμε για πραγματική πληγή. Ειδικά όταν οι επιλογές πίσω από τον Κατσουράνη είναι παίχτες όπως ο αφερέγγυος σε φυσική και αγωνιστική κατάσταση Τζιόλης και ο Μάκος που νοσταλγούμε ακόμα τις εμφανίσεις του με τη φανέλα του Πανιωνίου. Η αλχημεία του Βαλβέρδε να χρησιμοποιεί τον ανεβασμένο Γιάννη Μανιάτη σαν αμυντικό χαφ δίνει μία επιλογή στον Σάντος αλλά το πάντρεμα με τον Κατσουράνη δεν είναι σίγουρο ότι θα είναι πετυχημένο (εφόσον το σύστημα επιτρέπει την παρουσία δύο χαφ στην αρχική 11άδα). Ο Φωτάκης είναι πιστός στρατιώτης και έχει βοηθήσει όποτε χρειάστηκε χωρίς όμως να μπορεί να βασιστεί η Εθνική στην επιλογή του φιλότιμου μέσου στην αρχική 11άδα.

Κεφάλαιο μεσοεπιθετικών (δημιουργικών μέσων)

Ο τομέας της δημιουργίας δεν ήταν ποτέ το ατού της Εθνικής. Σα να μην έφτανε αυτό, οι σοβαροί τραυματισμοί των Νίνη, Χριστοδουλόπουλου γέμισαν προβληματισμό τις τάξεις των πρωταθλητών Ευρώπης του 2004. Ο Λάζαρος έχει μόλις δύο εβδομάδες επιστρέψει από τον τραυματισμό του στους χιαστούς τον Ιούλιο, ενώ ο Νίνης, που είχε τραυματιστεί κόντρα στο Ισραήλ (πετυχαίνοντας και το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης) δεν έχει επανέλθει ακόμα. Ο Φετφατζίδης δεν έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής στον Ολυμπιακό μολονότι φροντίζει να εκθέτει τον Βαλβέρδε όταν του δίνει ευκαιρίες ο Βάσκος. Ο μικρόσωμος μεσοεπιθετικός έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του ομοσπονδιακού τεχνικού και με το εθνόσημο στο στήθος προσφέρει ένα ακόμη βέλος στη φαρέτρα του Σάντος. Η ενίοτε κλήση του Κονέ δείχνει τη διάθεση του Σάντος να τον υπολογίζει μόνο όταν η διαθεσιμότητα των προαναφερθέντων είναι αδύνατη. Η κλήση του Φορτούνη είναι απλά μία δοκιμή και θα αποτελέσει έκπληξη αν ο νεαρός μέσος της Καϊζερσλάουτερν καταφέρει να εξασφαλίσει θέση στην 23άδα του καλοκαιριού. Άλλωστε ο Σάντος μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους εκπλήξεων και προσωπικά αναμένω την κλήση και του Βλαχοδήμου σε κάποιο φιλικό σττο εγγύς μέλλον. Ο Καραγκούνης (ο οποίος κυνηγάει και το ρεκόρ του Ζαγοράκη) δεν παίρνει αρκετό χρόνο συμμετοχής στο τριφύλλι και είναι αβέβαιο αν θα μπορέσει να βγάλει 90λεπτα το καλοκαίρι. Σίγουρα θα έχει φανέλα βασικού, όμως, βαδίζοντας αισίως στα 35 του θα χρειαστεί κάποιες ανάσες και πιθανότατα να αποχωρεί με τη πρώτη αλλαγή της ομάδας.

Κεφάλαιο επιθετικού

Παρόν υπάρχει. Μέλλον ευοίωνο επίσης. Γκέκας και Σαλπιγγίδης μπορούν επάξια να σηκώσουν το βάρος της επίθεσης. Ειδικά ο Φάνης που επεδίωξε τη μεταγραφή του μόνο και μόνο για να παρουσιαστεί πιο ανταγωνιστικός με τα γαλανόλευκα χρώματα. Η πλαισίωση του από τον Σάλπι χαρακτηρίζεται ιδανική καθώς τα τρεξίματά του από τα πλάγια, η εξαιρετική ισορροπία σώματος (αθλητής ελληνορωμαϊκής πάλης στα νιάτα του γαρ) και η επαφή του με το γκολ τον καθιστούν δικαιωματικά βασικό στέλεχος της προσπάθειας του Σάντος για καλή πορεία στο Euro. Η εμπειρία του και από Ευρωπαϊκά παιχνίδια του δίνει ένα επιπλέον μπόνους για να ξεκινάει σαν δεξιός ή αριστερός εξτρέμ ή κρυφός κυνηγός. Ο Γιώργος Σαμαράς δεν αποδίδει τα δέοντα ούτε στη Σέλτικ (με τα σχόλια των οπαδών φέτος να είναι πιο πικρόχολα από ποτέ) αλλά ούτε και στην Εθνική (με μοναδική εξαίρεση το ματς απέναντι στους Κροάτες). Είναι όμως παίχτης που στη μέρα του μπορεί να δημιουργήσει κινδύνους στην αντίπαλη άμυνα, καθώς είναι άψογος χειριστής της μπάλας και ξέρει να παίζει έξυπνα με πλάτη στο τέρμα. Η τεχνική του κατάρτιση δε, είναι αυτή που του παρέχει τη δυνατότητα να αγωνιστεί και στο αριστερό άκρο της επίθεσης προκαλώντας ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες και δίνοντας ανάσες στους συμπαίχτες του κρατώντας την μπάλα όποτε χρειαστεί. Η κλήση του Αθανασιάδη μόνο τυχαία δεν είναι αφού ο 23χρονος επιθετικός του ΠΑΟΚ διαπρέπει με τις εμφανίσεις του. Ο Κλάους έχει μέχρι στιγμής 8 γκολ στο πρωτάθλημα και ο Σάντος που τον ξέρει καλά και από τη θητεία του στον Δικέφαλο του δίνει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ταλέντο του και στην Εθνική. Κι ενώ ο το κεφάλαιο Λύμπε όσον αφορά την Εθνική παρατέθηκε πιο πάνω, το ξαναμνημονεύω με αφορμή τη μη κλήση του Κώστα Μήτρογλου. Ο 23χρονος επιθετικός του Ατρομήτου, είναι ο πρώτος Έλληνας σκόρερ της Superleague με 9 γκολ, έχοντας καταφέρει να σκοράρει με κάθε δυνατό τρόπο φέτος (μέχρι και απευθείας εκτέλεση φάουλ). Με την ανακοίνωση της αποστολής για τον αγώνα κόντρα στο Βέλγιο ο Μήτρογλου δεν έκρυψε την απογοήτευσή του για τη μη κλήση του, που ίσως οφείλεται και στη παρουσία αρκετά ποιοτικών και αποτελεσματικών επιθετικών στο ρόστερ της Εθνικής. Αν προστεθεί και ο Βέλλιος που έχει κερδίσει τις εντυπώσεις κάθε φορά που αγωνίζεται με τα χρώματα της  Έβερτον οι επιλογές του Σάντος είναι επαρκέστατες. Το νεαρό της ηλικίας του Βέλλιου όμως πιθανόν να στερήσει την ευκαιρία για συμμετοχή σε αυτή την τελική φάση του Euro αλλά μετά την αποχώρηση του Λυμπερόπουλου είναι σχεδόν σίγουρο ότι ο πρώην επιθετικός του Ηρακλή θα πάρει τις ευκαιρίες που αξίζει. Μία αποχώρηση όμως που είναι ικανή να αφήσει εκτός τον παραγωγικότατο φέτος Μήτρογλου.

Κεφάλαιο αμυντικού

Είναι κοινό αποδεκτό ότι η άμυνα είναι αυτή που μας έκανε από αμελητέα δύναμη, πρωταγωνίστρια στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Εκεί βασιστήκαμε στο έπος της Πορτογαλίας, εκεί και στα μεγάλα ματς των προκριματικών και το καλό είναι πως η παραγωγή των καλών Ελλήνων αμυντικών καλά κρατεί. Οι εξαιρετικές παρουσίες του Κυριάκου Παπαδόπουλου και του Σωκράτη Παπασταθόπουλου στη Γερμανία και σε ομάδες που παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο μας δίνουν μία σιγουριά στα μετόπισθεν. Η συνεχής βελτίωση του Αβραάμ Παπαδόπουλου και οι λύσεις των Μόρα, Μαλεζά συνθέτουν μία από τις πιο συμπαγείς άμυνες που θα δούμε στο φετινό Euro.

Κεφάλαιο εκπλήξεις

Αν και λίγο – πολύ οι προθέσεις του Σάντος και των συνεργατών του είναι γνωστές από τις επιλογές του αυτά τα δύο παρά κάτι χρόνια στον πάγκο της Εθνικής μας, ας μην αποκλείσουμε κάποιες επιλογές - έκπληξη που ίσως να έχει στο νου του. Ανδρέας Τάτος, Κώστας Μανωλάς, Στέργος Μαρίνος, Γιώργος Θεοδωρίδης, Απόστολος Βέλλιος, Θάνος Πέτσος, Γιώργος Γεωργιάδης, Παναγιώτης Λαγός, Παντελής Καφές, Βασίλης Πλιάτσικας, Γιάννης Σκόνδρας, Κώστας Γιαννούλης, Παναγιώτης Βλαχοδήμος, Απόστολος Γιάννου, Κώστας Φορτούνης, Σάββας Γκέντσογλου, Θανάσης Καραγκούνης, Κώστας Σταφυλίδης, Βαγγέλης Μάντζιος είναι κάποιοι από τους οποίους συγκεντρώνουν πιθανότητες (άλλοι περισσότερες, άλλοι λιγότερες) να αποτελέσουν την έκπληξη του 57χρονου τεχνικού. Μία έκπληξη που μπορεί να προκύψει είτε από εξαιρετικές εμφανίσεις κάποιων εκ των προαναφερθέντων, είτε (Θεός φυλάξοι) από ενδεχόμενους τραυματισμούς. Καθήκον και τιμή όλων να βρίσκονται σε ετοιμότητα αν χρειαστεί για να αντιπροσωπεύσουν τη χώρα μας και να δώσουν χαρά στον Ελληνικό λαό που βιώνει τα πάνδεινα τον τελευταίο καιρό.

Το αμυντικό πνεύμα και η αποφυγή προστριβών (που αποτέλεσε και αποτελεί πληγή όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και σε κρίσιμες στιγμές του Ελληνικού Έθνους) είναι τα κλειδιά της επιτυχίας για την Εθνική Ελλάδος. Αυτά τα στοιχεία μας καταξίωσαν και μας εκτόξευσαν στην ποδοσφαιρική ελίτ σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Ταλέντο υπάρχει, εμπειρία επίσης. Και κάτι που ακόμα που μπορεί να παρομοιαστεί μόνο με τον μαγικό ζωμό των Γαλάτων καθώς μόνο εμείς κατέχουμε τη μυστική συνταγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ!